Nasza strona używa plików Cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce.

www.jacek.beskidy24.pl

portrait

Nawigacja

  • Strona główna użytkownika
  • Sylwetka  
  • Galerie  

  • Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /include/class.filter.php on line 152
    Reportaże  

Jacek » reportaże » Miniatury tatrzańskie - ...

Data: 17 grudnia 2007

Miniatury tatrzańskie - Atrophia

Miniatury tatrzańskie - Atrophia


Motto: "Całe życie jest tylko jednym wielkim przypadkiem, nie ma w nim zwycięzców, wszyscy muszą przegrać..." Whiliam Wharton - "Stado"


Zachodziło. Czerwone. Wyostrzyło grań, było kiczowato piękne. Poprawił plecak i ruszył przed siebie. Lubił zachód słońca w Tatrach. Smutny koniec dnia. Już nigdy nie wróci, skończył się, następny będzie zupełnie inny. Wszystko kiedyś zachodzi, on też doczeka takiej chwili. Był zmęczony upałem i wędrówką. Doczłapał na Przysłop Miętusi. Ławy i stół. Jak w schronisku. Rozłożył palnik i pichcił kolacyjkę. Kolacyjka to też taki zachód całodniowej wyżerki. Atrofia żywieniowa, później siusiu, paciorek i lulu.

- Cześć. Wabisz acan tym zapachem. Można przysiąść? - znużony, starszy mężczyzna rzucił plecak na ławę.
- Pewnie że można. Cały dzień milczenia już mnie nuży. Ale w ogóle lubię sobie pomilczeć - wesoło odpowiedział Jędruś - Dokąd lub skąd? - dorzucił pytanko.
- Krótko dzisiaj, spacerowo, z Małej Łąki - mężczyzna wyciągnął kanapki - pozwolisz waszmość że się przedstawię, tylko proszę się nie śmiać. Otóż Bonifacy jestem - wyciągnął dłoń do Jędrusia. Jędruś parsknął.
- Piękne imię, aczkolwiek bardzo dzisiaj rzadkie.
Jędrek do usług waćpana - naśladował styl wypowiedzi Bonifacego.
- Lubię te staropolskie dodatki. Dziwactwo, ale mnie to bawi - Bonifacy uśmiechnął się - a bawi mnie coraz mniej zdarzeń, ludzi i rzeczy. Coraz więcej ludzi których znałem, nie żyje, ale żyjecoraz więcej ludzi których nie znam. Atrofia życia - starość.
- Ee tam. Jesteś waćpan, panie Bonifacy w świetnej formie. I to nie komplement babski - Jędruś chciał podbudować starego wędrowca.
- Ha, może to i prawda. Ale to już ostatki męskiego bytowania. Prostata jak u kastrata, a i zęby nie takie, jak dawniej. Za to widok na czerwone mamy przedni - Bonifacy zerknął wesoło.





Wszystkie prawa zastrzeżone Beskidy24.pl © 2009

Redesign i nadzór techniczny Cyber.pl © 2009